Η αρχιτεκτονική της αναγέννησης χαρακτηρίζεται από μια αναβίωση των Ρωμαϊκών προτύπων με κύρια στοιχεία τις μαθηματικές αναλογίες και την "καθαρότητα" στις γεωμετρικές μορφές. Οι σημαντικές αλλαγές στο αρχιτεκτονικό σχέδιο σημειώθηκαν αρχικά στη Φλωρεντία και γενικότερα στην κεντρική Ιταλία, στα μέσα του 15ου αιώνα. Σημαντικές μορφές στην αρχιτεκτονική της εποχής αποτελούν οι Λεόν Μπατίστα Αλμπέρτι, Ντονάτο Άντζελο Μπραμάντε, Φίλιππο Μπρουνελέσκι, Λεονάρντο ντα Βίντσι και Αντρέα Παλλάντιο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως οι αρχιτέκτονες της αναγέννησης συνδέονται με τις δημιουργίες τους, σε αντίθεση με την μεσαιωνική περίοδο όπου οι αρχιτέκτονες είναι τις περισσότερες φορές άγνωστοι.

 

Η Αναγέννηση της κλασικής αρχιτεκτονικής εντάσσεται στα πλαίσια αυτής της γενικής καλλιτεχνικής και πολιτιστικής ανανέωσης και κατέκτησε την Ευρώπη. Την περίοδο εκείνη της Αναγέννησης, η στροφή προς την αρχαιότητα ήταν πολύ ευρύτερη και δεν αφορούσε μόνο στην αρχιτεκτονική. Και παλιότερα ξέρουμε ότι το Βυζάντιο προκειμένου να ανανεώνεται καλλιτεχνικά στρεφόταν κάποτε στα πρότυπα της ελληνορωμαϊκής παράδοσης. Αλλά στην περίπτωση της Αναγέννησης υπήρξε μια άνευ προηγουμένου συνειδητή διαφοροποίηση και άρνηση του Μεσαίωνα και μια νέα δημιουργικότητα πάνω στις αρχαίες μορφές.